Sayfalar

24 Ağu 2009

Yolculuk

Ben seyahat etmeyi oldum olası sevmem. Hele araba yada otobüsle olanı hiç sevmem. Hepsindede midem bulanır ve ne yediysem çıkarırım. Zaten bu yüzden araca binmeden önce hiçbirşey yemem işe yarıyor. İlk çıkarma deneyimim ilkokulda arkadaşlarla ve öğretmenimizle afrodisyas gezisinde olmuştu ve şoför bana yol boyu bir pislik gibi bakmıştı. Ama ben ona dur demiştim dinlemedi. Arkadaşlarıma hiç girmiyorum merve yanıma oturmak istememişti :D Otobüsün o kokusu sarsıntı bu otobüs havasından biraz olsun çıkmak için müzik dinlerim kulaklığı takıp son ses. Ama yok muavin arkadaş buna asla imkan vermez. 10 kere gelir. Kolonya,su,kek,içicek.. Ben isterim şöyle gözümü kapatıp kendimi deniz kenarında hissediyim bu yolculuk bir pislik olmadan bitsin o sıra biri omzumu dürter. O an ister istemez kulaklık çıkar ve gene otobüs. O kadar konsantre olmuşum senin şimdi yediğin halta bak. Bu gidişimde muavin dost canlısı göründü tam müziği açıcakken aklıma birşey geldi ve muavinle konuşmaya karar verdim. Konuşma tam olarak şöyle gelişti;

- Bir bakar mısınız

- Buyrun. Birşey mi istemiştiniz?

- Hayır ben hiçbirşey istemiyorum. Otobüs yolculuğu bitene kadar ben yokmuşum gibi davransanız olur mu?

- Biletiniz mi yok ( Hadii anladığı şeye bak ya . Dicektim evet biletim yok senide gözüm tuttu beni ele vermessin. Sonra kapı dışarı edilmekten korkup vazgeçtim.)

Durumu birşekilde izah etmeye çalışırken zaten yolun yarısı gitti ve benim mide kendinden geçti. Kasılmalar başladı. Hay aklıma dedim artık. Arada bir dürtmesi 5dk sürüyor adamla yarım saattir konuşuyorum. Ve parlak fikirlerden biri daha geldi hani şu oda kapılarına asılan rahatsız etmeyin yazan ( bir milyoncularda satılan) şeyden alıcam boynuma asıcam kardeşim ne bu be. :D

0 yorum:

Yorum Gönder