Doğum Günü ..

Bugün benim doğum günüm her sene olduğu gibi yağmurlu bi hava ve dünyanın en kötü doğum günü.. İnsan doğum gününde çok mu duygusal oluyor yoksa benim her doğum günüm iğrenç olduğu için mi böyle geliyo.. Bgnkü tek hediyem kendi kendime verdiğim dershaneye gitmeme hediyesiydi.. Hiçbi pastayı üflemedim hayatımda ilk defa doğum günü kutlamadım.. Aldatıldım bi kere bi kişi tarafından deil bi çok kişi tarafından en sevdiğim insanlar bana yalan söyledi beni kandırdı yüz üstü bıraktı.. Ben hiç yanlız kalmayı sevmedim annem çalıştığı için küçükken hep okuldan geldiğimde ev boş olurdu 4 saat evde tek olurdum ve nefret ederim haftanın 3 günü annem nöbetçi olurdu ve ben bundan da nefret ederdim bi abim vardı ama hep pc başında oturduğundan evde varlığı yokluğu bir olurdu.. Tek başıma tv izlemekten nefret ederdim
erkenden uyurdum yanlızlığımı hissetmediğim tek zamandı uyku.. Bü yüzden ne zaman mutsuz olsam uyurumm.. Şuan çok mutsuzum her sene olduğum gibi ve yamlızım..

Bana Benden Öğüt

Sınava bir ay bile kalmadı ve ben dinginliğimi koruyamamaya başladım. Benim '' Bu sene olmazsa seneye '' deme gibi bir lüksüm yok. Genelde bunu aileler söyler ama ben bunun gayette bilincindeyim sınava 25 gün doğum günüme ise 4 gün kalmışken çıkan sorunlar nedeniyle çalışamıyorum. Tamam tamam hepsi bahane 2 haftadır zaten çalışamıyordum. Sınava geri sayım yapılırken son bir haftayı kafadan çıkarın çalışamazsınız demişlerdi ve bende gülmüştüm. Ben ki bütün sınavlara son saat çalışmış insan ygs için son güne kadar çalışırım diyordum. Halt etmişim ben onca insan tecrübe etmiş sen onlardan çok mu biliyorsun ? Bırak son günü son haftayı sen son ay çalışamıyorsun. Her zaman pes eden sen yine hiç utanmadan çekiliyorsun. Bu kadar hırssız ve güçsüzken başarılarından hiçbir zevk alamıyacaksın..

...

Bir süre düşündüm insanlar kendi seslerinden kaçmak için ne yapar diye.. Sorun kalabalık yada etraftakilerin ne dediği umrunda olmadığı zaman kendi iç sesin rahatsız etmeye başlar.. Bu evreye gelmek uzun sürer çünkü hiç bir zaman iç sesini duyabilecek kadar yanlız kalmazsın.. Ben bu yaşta nasıl mı yanlız kaldım ? Ben hiç yalnız kalmadım.. Ama uzun zamandır kendimi toplumdan soyutlamış sosyopatlardan biriyim.. Tam anlamıyla bir sosyopat değil belki, görünüşte sosyal ama bana göre sosyopat.. Artık insanların ne dediğini duymuyorum çevremdekilere önem vermiyorum.. İnsanları sevmiyorum hepsi kötü niyetli.. Ve bana iç sesimden başka hiçbir şey kalmadı.. Peki onu nasıl susturucam ? Anladığım kadarıyla her insanın kendine has yöntemleri var kimileri bir müzik aleti çalarak kendinden uzaklaşır kimileri bahçe işleriyle... Bense kitap okuyarak kendimden uzaklaşıyorum.. Hayal dünyam sağolsun yaşadığım hayatı hiçbir zaman kabul etmedi ve sürekli farklı dünyalarda dolaştı.. Bu yolculuklarda tek yardımcım kitaplar..Okurken kendime dair her şeyi unutup o kişi oluyorum.. Ve eğer kitap kötü bir sonla bitiyorsa ki bu genelde olmuyor gerçek hayattaki bunalımıma bunalım katıyor.. Düşünüyorum da iç sesinden kaçan insan kesinlikle güçsüz insandır ve ben de o güçsüzlerden biriyim..