Sayfalar

11 Eyl 2011

Şartlandırılmış Duygular

Facebook sağolsun ve daha nice sosyal ağ insanlar aynı sözleri beğenip aynı sözleri kendi hayatlarında bizzat yaşadıklarını söylüyorlar. Bütün insanların DNA'sı farklıyken nasıl oluyorda aşk hayatları böylesine tıpatıp aynı oluyor. Biz sıradan değiliz diyen çok çift arkadaşımı gördüm ama evreler hep aynı. Duygular aynı. Bunun bir nedeni olmalı. Yada daha öncekilere bakıp almamız gereken bir şey olmalı. Mesela gururun aşkı öldürdüğü defalarca söylenirken bütün büyük aşkların halen daha gururla bitmesi nasıl bir olaydır. Yada bütün aşklar biter felsefesiyle elinde sonunda biticek dediğin ilişkinin bitmesi . .
Aynı hani şu zıplayan böcek hikayesine döndü. Bir kaba zıplayan böceği koymuşlar kapağın üstünüde camla kapamışlar böcek zıplamış zıplamış her seferinde kafayı çarpmış sonra çarpmıycağı şekilde zıplamaya başlamış camı kaldırmışlar hala çarpıcam diye düşünüp zıplamasını kısa tutuyormuş falan fistan .
Niye bu denli şartlandırıyoruz kendimizi neden mutlu olmamak bu kadar favori?
Sen sanki mutlu olmayı başarabiliyormusun diyiceksin ama bende başaramıyorum mutlu olup kafayı cama vurmaktan korkuyorum. Ama nereye ne zamana kadar korkulara yenilicez?

0 yorum:

Yorum Gönder