Ölüm

Hani bazen uyurken birden düşüyor gibi olursunuz da sarsılırsınız ya o an boşluktaymış gibi olursunuz tutunmak istersiniz; kendimi normal hayatta öyle hissediyorum ben. Yaptığım her şey boşunaymış hiç bir anlamı yokmuş gibi. Kimileri buna ergenlik tripleri diyip gülebilir ama bu yaşımımı buldu ömrüm boyunca geçirmediğim trip. Bazen '2yarın öbür gün öleceğim ve şuan yaşadığım hayat bitecek lan'' diyorum. Sonra ciddiyetini farketmediğimi algılıyorum. Tekrar 'öleceğim bitecek lan'' diyorum. Tekrar tekrar tekrar... Kendime inanmaya başladığım zaman göğsümde bir ağırlık hissediyorum. Sonra hayatın anlamsızlığını farkediyorum. Sonra lisedeki bir din dersi geliyor aklıma '' Siz anne karnındayken ki zamanları nasıl hatırlamıyorsanız cennete gittiğinizde de bu dünyayı hatırlamayacaksınız ve karanlık bir kutudan çıkacaksınız. '' Bu beni rahatlatmalı mı ? Adam bana zaman geçirmek için dünyada olduğumu söylüyor bunun nesi beni rahatlatacak. Simsiyah bir çizgi ve ben yalnızca bir noktayım. Benim ölmemin dünyaya hiç bir zararı olmayacak yararı olmadığı gibi. Her zamanki gibi düşünüyorum hayatım okuyarak geçiyor. Yarın öbür gün illaki mezun olacağım bu sefer çalışarak geçecek. O da bitecek illaki sonuçta bu dünyanın sonu var onun mu olmayacak bu sefer de yaşlanacağım ve ölümü bekleyeceğim. Aslında yaptığım her şey ölüme yaklaşmamı kolaylaştırıp hızlandıracak. Sırf her gün ölümü düşünmemek için bir düzen tutturuyoruz. Sözde açlıktan ölmemek için okuyoruz çalışıyoruz emek sarfediyoruz ama sonunda yine ölüyoruz 20-30 yıl daha yaşamak için mi bu çaba yani ?? Ölümden bu denli korkmamın sebebi henüz hiçbir başarıya ulaşamamış olmam mı ? Yoksa hiçbir dini inancım olamamasından mı ? Ölürken yüzümde gülümseme olacak mı ? 20 yıldır kendimi ölüme hiç bu kadar yakın hissetmemiştim..